اصلاح جایگزینی مفصل شانه
تقاضا برای جایگزینی مفصل رو به افزایش است. آخرین پیش‌بینی‌ها نشان می‌دهد که تقاضا برای جایگزینی مفاصل شانه تا سال ۱۴۰۰ بین ۲۰۰ و ۳۵۰ درصد رشد خواهد داشت. توأم با تداوم این افزایش، افزایش ناگهانی نیز در موضوع اصلاح و بازنگری این جراحی رخ خواهد داد.
جایگزینی‌های مفصل شانه می‌تواند به دلایل بسیاری با شکست مواجه شود، اما شایع‌ترین علل غیر عفونی عبارت‌اند از:
• شل شدن و لق زدن پروتز به‌مرورزمان (معمولاً بخش گلنوئید – شل شدن آسپتیک (aseptic loosening نامیده می‌شود)
• ساییدگی پیشرفته گلنوئید پس از تعویض نیمی از مفصل (hemiarthroplasty) (زمانی که فقط استخوان بازو جایگزین مس شود یا بازسازی سطحی می‌شود)
• پارگی‌های روتاتور کاف منجر به بیومکانیک‌های غیرطبیعی
شل شدگی بخش گلنوئید بعد از آرتروباتی کامل مفصل شانه یا ساییدگی پیشرفته گلنوئید بعد از تعویض نیمی از مفصل هر دو می‌توانند منجر به از دست رفتن استخوان گلنوئید شوند. از دست دادن استخوان در سمت گلنوئید مفصل یکی از سخت‌ترین چالش‌های جراحی اصلاحی است. از دست دادن استخوان می‌تواند هم در زمان سالم و عدم مهارشدگی دیواره گلنوئید و هم در زمان از بین رفتن این دیواره به وجود آید.
نقص گلنوئید مهارشده
نقص‌های مهارشدگی برای تکنیکی به نام پیوند گیر افتادگی (impaction grafting) مناسب هستند. پیوند گیر افتادگی به‌عنوان یک تکنیک موفق به اثبات رسیده است که منجر به افزایش تراکم استخوانی و پایداری ایمپلنت در استخوان ران می‌شود. علاوه بر این، پیوند مغز استخوان اتولوگ (در این نوع پیوند بیماران سلول‌های مادر خود را دریافت می‌کنند) نیز موجب افزایش نرخ‌های پیوند پروتز می‌شود و توسعه تکنیکی به‌منظور استفاده از تامپون های (tamp) متداول موجب افزایش میزان موفقیت این روش شده است. در بخش فوقانی لگن سر استخوان ران، ما روش پیوند گیر افتادگی را جهت استفاده در رفع نواقص مهارشدگی گلنوئید، بر اساس این آموزش‌ها توسعه داده‌ایم. تکنیک اصلی ما از یک مؤلفه گلنوئیدی نگه‌داری شده با سیمان (cemented) را مورداستفاده قرارداد، اما این امر به‌طور انحصاری بر پیوستگی پیوند استخوانی مؤثر و یکپارچگی رابط سیمان استخوانی برای ثبات درازمدت بستگی دارد. امید آن می‌رود که ظهور مواد جدیدتر موجب بهینه‌سازی این تکنیک از طریق تقویت استخوان همراه با پیوند پروتز برای ثبات درازمدت گردد. تیتانیوم ترابکولار یا اسفنجی (TT) یک ساختار فلزی بسیار پیچیده سه‌بعدی است. TT هم ازلحاظ oseteoconductive (مواد هدایت‌کننده‌ترمیم استخوان و هم ازنظر osteoinductive (القاء ترمیم استخوانی) نشان داده‌شده است. این بدان معنی است که نه‌تنها داربست مطلوبی را برای استخوان‌سازی به وجود می‌آورد بلکه درواقع باعث ایجاد استخوان جدید نیز می‌شود. در حال حاضر مؤلفه‌های ساختار گلنوئید جدید از این مواد جدید ساخته‌شده‌اند که ما می‌توانیم آن‌ها را در جراحی اصلاحی گلنوئید استفاده کنیم.
اگر کاهش استخوان گلنوئید منجر به نقص مهار نشده شود، این مسئله بسیار پیچیده‌تر از یک چالش بازسازی است؛ زیرا ما نمی‌توانیم برای حفاظت و پشتیبانی ایمپلنت بر روی استخوان اصلی تکیه کنیم. معمولاً در این وضعیت، سر استخوان بازو به‌طور مداوم نزدیک به محور بدن حرکت می‌کند و به این معنی است که نیروی دلتوئید نیز بسیار کاهش می‌یابد. در این وضعیت برای تشکیل پیوند ساختاری، ما نیاز به استفاده از استخوان از محل‌های دیگر داریم. بهترین موارد پیوندی، استخوان‌هایی هستند که از بدن شما به دست می‌آیند و در صورت امکان ما سعی بر کاربرد بخشی از استخوان ران به نام سِتیغ خاصِره‌ای یا ایلیاک کرست (Crest Iliac) داریم. در موارد نادر که این بخش از استخوان مناسب نباشد، می‌توان از استخوان مفصلی به نام آلو گرافت (پیوند از بافت اهدایی فرد دیگر) استفاده کرد. این نوع جراحی بسیار چالش‌برانگیز است و عوارض زیادی را در بردارد. بنابراین این جراحی تنها در چند مرکز پزشکی واقع در بریتانیا توسط جراحان فوق متخصص انجام می‌شود.
پیوند ایلیاک کرست بااتصال بیس پلیت گلونوئید (صفحه پایه گلونوئید)
استخوان تنها بخش کمبود موجود در جراحی اصلاح و بازنگری جایگزینی مفصل شانه است و همچنین بافت نرم روتاتور کاف نیز معمولاً آسیب‌دیده است. جایگزینی مفصل شانه معکوس که می‌تواند بدون تکیه‌بر تاندون روتاتور کاف مورد کاربرد قرار گیرد، اغلب در جراحی اصلاحی استفاده می‌شود.
