جراحی شانه
شانه شما انعطاف پذیرترین مفصل در بدنتان است. این مفصل به شما اجازه می دهد تا بازوی خود را در موقعیتهای بسیاری از جمله جلو، بالا، پهلو و پشت خود حرکت و چرخش دهید. این انعطاف پذیری نیز شانه شما را در معرض ناپایداری و آسیب قرار می دهد.
با توجه به ماهیت این مشکل، روشهای غیر جراحی درمان غالباً پیش از عمل جراحی پیشنهاد می شوند. با این حال در برخی موارد، به تأخیر انداختن عمل جراحی شانه می تواند احتمال افزایش مشکل را بیشتر کند و پروسه درمان را در آینده سختتر نماید. تشخیص و درمان زودهنگام و صحیح شانه می تواند در دراز مدت تفاوت قابل توجهی را به همراه داشته باشد.

نحوه عملکرد شانه ها در حالت معمول
کالبدشناسی مفصل شانهشانه یک مفصل توپ و سوکت است و از سه نوع استخوان تشکیل شده است: استخوان بازو (هومروس)، تیغه شانه (کتف) و استخوان چنبر (ترقوه). توپ انتهای بالای استخوان بازو در سوکت کوچکِ (گلنوئید) تیغه شانه جا می گیرد تا مفصل شانه (مفصل گلنوهومرال) را شکل دهد. سوکت گلنوئید توسط لبه یک بافت نرمی به نام «لبروم» احاطه شده است. سطح صاف و بادوام (غضروف مفصل) روی سر استخوان بازو و پوشش نازک داخلی (سینوویوم) مفصل به مفصل شانه اجازه می دهد تا به صورت روان حرکت کند. قسمت فوقانی تیغه شانه (آکرومیون) بیش از مفصل شانه پرتاب می شود. یک سر انتهای استخوان ترقوه توسط مفصل آکرومیوکلاویکولار به تیغه شانه متصل است. سر انتهایی دیگر استخوان ترقوه توسط مفصل استرنو کلاویکولار به استخوان سینه (ااسترنوم) متصل است. کپسول مفصلی در واقع یک ورقه نازک از الیاف است که اطراف مفصل شانه را احاطه کرده است. این کپسول علاوه بر اینکه موجب پایداری می شود، به شانه اجازه می دهد تا طیف گستردهای از حرکات را تجربه کند. روتاتور کاف گروهی از ماهیچهها و تاندونهایی هستند که موجب اتصال استخوان بازوی شما به تیغه شانهتان می گردند. روتاتور کاف روی مفصل شانه و کپسول مفصلی را می پوشاند. ماهیچههایی که به روتاتور کاف متصل هستند به شما این توانایی را می دهند که بازوی خود را بلند کنید و آن را به بالای سرتان برسانید و در فعالیتهایی همچون پرتاب یا شنا شرکت داشته باشید. غشاء کیسه مانند (یا بورسا) میان روتاتور کاف و مخدههای تیغه شانه قرار دارد و به روانی حرکت میان این دو ساختار کمک می کند.