براساس مطالعات انجام شده روي جسد و مطالعات تصويربرداري شيوع پارگي هاي ناكامل روتاتوركاف در محدوده 13 الي 32% ميباشد و شيوع آن ارتباط قوي با سن بيماران دارد. در يك مطالعه بر مبناي MRI شيوع موارد بدون علامت در حدود 20% گزارش شده است.
در بيماران زير 40 سال شيوع در حدود 4% مي باشد در حالي كه در بيماران بالاي 60 سال شيوع آن در حدود 26% مي باشد. اين ارتباط بين شيوع و سن توسط مطالعه ميلگروم و همكاران نيز تاييد شده است. او به اين نتيجه رسيد كه شيوع پارگي هاي كامل و ناكامل در رده سني 40_60 سال 5 الي 11 درصد است اما در سن بالاي 70 سال در حدود 80% مي باشد و همچنين بين شيوع پارگي روتاتوركاف و سن پس از دهه پنجم عمر يك رابطه خطي برقرار است.
هرچند كه شيوع پارگي هاي ناكامل روتاتوركاف كمتر از ميزان واقعي آنها گزارش مي شود. در يك مطالعه كه تاندون سوپرااسپايناتوس 249 جسد مورد بررسي قرار گرفت 13% نمونه ها پارگي ناكامل روتاتوركاف داشتند كه دراين بين 55% آنها پارگي اينتراتندينوس و 27% آنها پارگي در سطح مفصلي تاندون و 18 % موارد در سمت بورسال دچار پارگي بودند كه اين مسئله بيانگر آن است كه بخش اعظم پارگي هاي ناكامل به صورت اينتراتندينوس مي باشند كه ممكن است تشخيص آنها در بررسي هاي اوليه و تصويربرداري دشوار باشد.
همچنين شيوع پارگي هاي ناكامل روتاتوركاف در ورزشكاران با فعاليت هاي ورزشي بالاي سر نيز به طور شگفت آوري بالا مي باشدو در سال 2003 كونور و همكاران شانه ورزشكاران حرفه اي با فعهاليت بالاي سر كه بدون علامت بودند را مورد بررسي بال ام آرآي قرار دادند. در ميان 20 ورزشكار پرتابي شيوع كلي پارگي روتاتوركاف اعم از كامل و ناكامل در شانه غالب حدود 40% گزارش گرديد كه البته نكته مهم اين مطالعه آن است كه در پيگيري 5 ساله هيچ يك از ورزشكاران دچار علائم نيازمند درمان نشدند و هيچ يك از آن ها كاهش سطح فعاليت ورزشي نداشتند.
مجموعا اين يافته ها بر شيوع قابل توجه پارگي هاي ناكامل زمينه اي روتاتوركاف تاكيد دارند. علاوه بر آن زماني كه ام آرآي يا ساير مداليته ها يك پارگي ناكامل روتاتوركاف را نشان مي دهند نكته مهم آن است كه اين يافته پاتولوژيك با علائم بيمار ارتباط دارد يا خير.
References
H. Fukuda, “Partial-thickness rotator cuff tears: a modern view on Codman’s classic,” Journal of Shoulder and Elbow Surgery, vol. 9, no. 2, pp. 163–168, 2000
H. Sano, H. Ishii, G. Trudel, and H. K. Uhthoff, “Histologic evidence of degeneration at the insertion of 3 rotator cuff tendons: a comparative study with human cadaveric shoulders,” Journal of Shoulder and Elbow Surgery, vol. 8, no. 6, pp. 574–579,1999
J. F. Lohr and H. K. Uhthoff, “The microvascular pattern of the supraspinatus tendon,” Clinical Orthopaedics and Related Research, vol. 254, pp. 35–38, 1990
J. S. Sher, J. W. Uribe, A. Posada, B. J. Murphy, and M. B. Zlatkin, “Abnormal findings on magnetic resonance images of asymptomatic shoulders,” The Journal of Bone and Joint Surgery—American Volume, vol. 77, no. 1, pp. 10–15, 1995
C. Milgrom, M. Schaffler, S. Gilbert, and M. Van Holsbeeck, “Rotator-cuff changes in asymptomatic adults.The effect of age, hand dominance and gender,” The Journal of Bone and Joint Surgery—British Volume, vol. 77, no. 2, pp. 296–298, 1995
K. Yamanaka and H. Fukuda, “Pathological studies of the supraspinatus tendon with reference to incomplete thickness tear,” in The Shoulder, N. Takagishi, Ed., pp. 220–224, Professional Postgraduate Services, Tokyo, Japan, 1987
H. Fukuda, “The management of partial-thickness tears of the rotator cuff,” The Journal of Bone and Joint Surgery—British Volume, vol. 85, no. 1, pp. 3–11, 2003
P. M. Connor, D. M. Banks, A. B. Tyson, J. S. Coumas, and D. F. D’Alessandro, “Magnetic resonance imaging of the asymptomatic shoulder of overhead athletes: a 5-year follow-up study,” The American Journal of Sports Medicine, vol. 31, no. 5, pp. 724–727, 2003
