ضایعات لیگامانی زانو اغلب در تصادف وسایل نقلیه و همچنین در فعالیتهای ورزشی مثل فوتبال، اسکی، ژیمناستیک و … اتفاق می افتد.
رباطهای طرفی داخلی، طرفی خارجی ، متقاطع، کپسول خلفی زانو و منیسکها از عناصر اصلی پایدارکننده زانو هستند که در اثر ضایعات این عناصر ناپایداری زانو ایجاد می شود. این ناپایداری به صورت زاویه دار شدن به داخل و خارج (واروس و والگوس)، لغزش درشت نی به جلو و عقب نسبت انتهای تحتانی ران و بالاخره چرخش غیرطبیعی درشت نی در زیر استخوان ران که باعث نیمه دررفتگی کندیلهای داخلی و خارجی درشت نی به جلو و یا عقب می گردد هستند.
ضایعات رباطهای زانو در صورتی که به طور صحیح معالجه نگردند باعث ناپایداری و ضعف زانو می گردند و در درازمدت منجر به استئوآرتریت می گردد.
تشخیص و تفصیر ضایعات زانو در بعضی موارد به طور دقیق امکان نداشته و مشکل است زیرا ضایعات غالباً تنها نیستند و ضربه وارده ممکن است باعث ضایعات قسمتهای گوناگون زانو گردد، ثانیاً ناتوانی ناشی از ضایعه یک قسمت تا اندازه ای به وسیله قسمتهای دیگر ممکن است جبران گردد.
