پارگي هاي ناكامل روتاتوركاف و كلا پارگي هاي تاندون هاي روتاتوركاف لزوما هميشه با علايم نيست. بسياري از بيماران ممكن است هيچ گونه علائمي نداشته باشند ولي در مورد پارگي هاي روتاتوركاف شايد شايع ترين علامتي كه به بيماران با آن نزد پزشك مراجعه مي كنند درد است. دردي كه معولا در ناحيه وجود دارد و يا حركات شانه اين درد تشديد مي شود و معمولا در يك محدوده حركتي بيماران درد احساس مي كنند.
يكي ار علائمي كه بيماران با آن به پزشك مراجعه مي كنند صدايي است كه در مفصل شانه دارند و يا در محدوده هايي از حركات درد احساس مي كنند براي مثال ابتداي حركت خوب است و در وسط حركات شانه دردناك است و در 30 و 40 درجه آخر حركات درد مجدد از بين مي رود كه به آن معمولا قوس حركتي دردناك گويند. گاهي اوقات بيماران مراجعه مي كنند به علت ضعف شانه و خيلي اوقات اين ضعف بخاطر تاندون نمي باشد بلكه بخاطر دردي است كه در اين محدوده وجود دارد و خيلي اوقات اين پارگي هاي ناقص است.
در مورد تشخيص پارگي هاي تاندون روتاتوركاف بهترين راه تشخيص MRI مي باشد. گرچه در خيلي از نقاط دنيا سونوگرافي هم استفاده مي شود اما چون سونوگرافي وابسته به تجربه فرد اپراتور دارد و ممكن است با اپراتور ديگر نتيجه نيز تغيير كند(بعلت تجربه اپراتور) براي همين جهت تشخيص MRI مناسب تر است.
در مواقعي كه پارگي ها تاندون روتاتوركاف در سطح مفصلي است و ممكن است با MRI عادي ديده نشود استفاده از MR ARTHROGRAM ممكن است كمك كننده باشد. به اين صورت كه توسط راديولوژيست و با حمايت سونو و يا سي تي اسكن سوزني را داخل مفصل قرار مي دهند و سپس رنگ پزشكي را داخل آن تزريق مي كنند و بعد MRI انجام مي دهند كه به آن MR ARTHROGRAM گويند كه در تشخيص پارگي هاي ناقص روتاتوركاف كمك كننده است.
روش تشخيصي ديگر استفاده از آرتروسكوپي است كه بوسيله آن پارگي هاي داخل مفصل، كيفيت نسوج اطراف پارگي(در مواقع ترميم علاوه بر پارگي بسيار مهم است كه كيفيت نسوج مشخص باشد)، قابل مشاهده است .
