پارگی‌های لابروم

لابروم از بافت غضروف رشته‌ای (فیبروکورتیکال) ساخته‌شده است که شبیه به بافت منیسک در زانو است. لابروم در سطح مقطعی دارای شکل سه وجهی است و بنابراین موجب عمق بیشتر کاسه شانه می‌شود. این همچنین اثر “فنجان مکشی” را نسبت به ایجاد می‌کند. این دو عملکرد به این مفهوم است که فراهم‌سازی فرمی از پایداری در مفصل شانه بسیار مهم است.

اگر لابروم پاره شود، این پارگی می‌تواند موجب ناپایداری شانه گردد. این چیزی است که در دررفتگی‌ها و اختلال ناپایداری شانه رخ می‌دهد. مکانیسم‌های مختلف آسیب‌دیدگی سبب پارگی‌های متفاوتی در مناطق اطراف لابروم می‌شود. این پارگی‌ها، نام‌های توصیفی خاصی (در زیر) دارند. همچنین ما از طریق توصیف سطح گلنوئید به منزله صفحه ساعت به تعریف مناطق پارگی‌ها می‌پردازیم، جایی که قسمت فوقانی آن ساعت ۱۲ را نشان می‌دهد، ساعت سه در قسمت جلو قرا دارد و ساعت ۹ در قیمت پشت است (برای سهولت در کاربرد، این مورد در هر دو شانه چپ و راست اعمال می‌شود).

اگر پارگی در قسمت جلوی شانه (قدامی) (ساعت ۳ تا ساعت ۶) باشد، این پارگی، پارگی بنکارت نامیده می‌شود: هنگامی‌که پارگی در بخش بالای شانه (فوقانی) (ساعت ۱ تا ۱۱) باشد، این پارگی، پارگی SLAP (عبارت است از آسیب حاشیهٔ شانه/لابروم، که حلقهٔ غضروفی پیرامون حفره مفصل شانه را در برمی‌گیرد) نامیده می‌شود: هنگامی‌که پارگی در قسمت پشت شانه (خلفی) (ساعت ۶ تا ۱۱) باشد، پارگی بنکارت معکوس نامیده می‌شود: هنگامی‌که پارگی ترکیبی از بنکارت، بنکارت معکوس (Bankart، Reverse Bankart) و پارگی SLAP باشد، به‌عنوان پارگی ۲۷۰ درجه‌ای شناخته می‌شود: پارگی‌های لابروم مزمن و طولانی‌مدت می‌تواند باعث ایجاد کیست پارالابروم شود. این درست جایی است که پارگی به یک سوپاپ یک‌طرفه تبدیل می‌شود و درنتیجه مایع مفصلی سینوویال از مفصل شانه خارج می‌شود و به‌جای خود برنمی‌گردد. بسته به محل کیست، اعصاب اطراف مانند عصب سوپرااسکاپولار یا عصب زیر بغل (سندرم فضای چهاروجهی) می‌توانند تحت‌فشار مربوطه به آن قرار گیرند. بریدگی ساب لابروم، نوع دیگری از پارگی آناتومیک است که در آن لابروم می‌تواند از ۱۲ تا ۳ بالابرده شود. این بریدگی نباید با پارگی لابروم اشتباه گرفته شود، زیرا لبه‌های لابروم به‌وضوح گرد و صاف و بدون قرمزی و خراشیدگی هستند.