درمان تنگی تونل کارپ که به عنوان سندرم تونل کارپ (CTS) نیز شناخته می‌شود، با هدف کاهش علائم، بهبود عملکرد دست و جلوگیری از پیشرفت بیشتر این بیماری انجام می‌شود. انتخاب گزینه های درمانی برای تنگی تونل کارپال به شدت علائم، شرایط فردی و علت زمینه ای بیماری بستگی دارد. برای انتخاب روش درمانی مناسب با توجه به شرایط بیمار، آزمایش های تشخیصی به صورت کامل انجام می شود سپس تصمیم نهایی انجام خواهد شد.
روش های درمانی تنگی کانال مچ دست
روش های درمان تنگی کانال مچ دست یا سندرم تونل کارپال (CTS)، بسته به شدت بیماری و شرایط فردی می تواند متفاوت باشد. تشخیص زودهنگام و درمان سندرم تونل کارپال می تواند منجر به نتایج بهتر و تسکین علائم شود. اگر مشکوک هستید که ممکن است سندرم تونل کارپال داشته باشید یا احساس ناراحتی در دست یا مچ دست دارید، مهم است که برای تشخیص دقیق و گزینه های درمانی مناسب با یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی مشورت کنید. در ادامه رایج ترین روش های درمانی برای تنگی کانال مچ دست ارائه شده است.
درمان های غیر جراحی
- آتل مچ دست: پوشیدن آتل در شب یا در حین فعالیت هایی که علائم را تشدید می کند، می تواند به نگه داشتن مچ دست در وضعیت خنثی و کاهش فشار روی عصب میانی کمک کند.
- اصلاح فعالیت: اجتناب یا کاهش فعالیت هایی که علائم را تشدید می کنند، مانند حرکات مکرر دست یا خم شدن طولانی مچ دست، می تواند باعث تسکین شود.
- داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs): مسکن های بدون نسخه مانند ایبوپروفن یا ناپروکسن می توانند به کاهش درد و التهاب مرتبط با CTS کمک کنند.
- فیزیوتراپی: تمرینات و کشش های خاص می تواند به بهبود قدرت مچ دست و دست، انعطاف پذیری و کاهش علائم کمک کند.
- داروها: کورتیکواستروئیدهای خوراکی یا تزریقی ممکن است برای کاهش التهاب و کاهش علائم تجویز شوند. به علاوه داروهای ضد درد اعصاب مانند گاباپنتین یا پره گابالین می توانند به مدیریت درد مرتبط با عصب مرتبط با CTS کمک کنند.
- استراحت: استراحت های مکرر در طول فعالیت های تکراری می تواند به کاهش خطر علائم کمک کند.
جراحی آزادسازی تونل کارپال
در موارد شدید یا زمانی که سایر درمان های یاد شده نمی توانند تسکین دهند، ممکن است جراحی توصیه شود. این روش شامل بریدن رباطی است که سقف تونل کارپال را تشکیل می دهد تا فشار روی عصب میانی را آزاد کند.
مراحل مختلف آزاد کردن کانال کارپ به روش جراحی + عکس
تصاویر زیر برش عمل جراحی آزاد کردن کانال مچ دست و جوشگاه آن را به روش آندوسکوپی توسط دکتر حمیدرضا اصلانی پزشک ارتوپد و فوق تخصص آرتروسکوپی و جراحی شانه و زانو را نشان می دهد.
تکنیک آزادسازی کانال کارپ با کمک آندوسکوپ توسط دکتر اصلانی
در این تکنیک جراحی، تنها با استفاده از دو برش کوچک چند میلیمتری در قسمت فوقانی و تحتانی لیگامان عرضی مچ دست ,شیت مخصوص آندوسکوپی از زیر لیگامان عرضی مچ دست رد شد و سپس با استفاده از آندوسکوپ، لیگامان عرضی مچ دست (CL) Carpal Ligament مورد بررسی قرار گرفته است.
در مرحله بعد با استفاده از چاقوی مخصوص، این لیگمان در تمام مسیر قطع گردید و پس از آن مجددا قطع شدن کامل لیگامان عرضی چک شد.
سپس، اقدام به آزاد سازی فاشیای ناحیه تحتانی ساعد گردید و بعد با استفاده از نخ نایلون محل برش ترمیم و سپس پانسمان شد و بیمار با حال عمومی خوب به ریکاوری فرستاده شد.
بعد از جراحی درمان و آزاد کردن کانال کارپ
در برنامه بعد از عمل جراحی حرکات خم و راست کردن انگشتان دست بلافاصله بعد از عمل جراحی شروع خواهد شد.
بعد از 4 روز پانسمان بیمار برداشته شد و بیمار انجام کارهای شخصی خود را شروع خواهد کرد.
دو هفته بعد از عمل جراحی بخیه های بیمار کشیده شده و بیمار زندگی عادی خود را از سر خواهد گرفت.
مزایای جراحی درمان تنگی کانال مچ دست
مزایای این عمل جراحی آزاد سازی کانال کارپ به روش آرتروسکوپ نسبت به روش باز شامل موارد زیر است.
- جوشگاه کوچکتر (در مقایسه با روش کلاسیک)
- برگشت سریعتر به کار (2 هفته درمقایسه با 6 تا 8 هفته)
- درد کمتر بعد از عمل جراحی
درمان تنگی کانال مچ دست چقدر طول می کشد؟
مدت درمان تنگی تونل کارپال یا کارپال مدت درمان تنگی تونل کارپال یا سندرم تونل کارپال (CTS) می تواند بسته به عوامل مختلفی از جمله شدت علائم، رویکرد درمانی انتخاب شده، توانایی های درمانی فردی و پایبندی به برنامه درمانی متفاوت باشد.
مدت درمان می تواند از چند هفته تا چند ماه متغیر باشد. اگر درمان های محافظه کارانه نتواند تسکین دهد یا اگر CTS شدید باشد، ممکن است جراحی توصیه شود. جراحی آزادسازی تونل کارپال می تواند منجر به تسکین فوری علائم شود. با این حال، دوره بهبودی متفاوت است. ممکن است چند هفته تا چند ماه طول بکشد تا دست به طور کامل بهبود یابد و افراد به عملکرد طبیعی دست خود بازگردند.
