شیوع پارگی های روتاتورکاف باید براساس آمار و اطلاعات جهانی مورد ببر سی قرار گیرد. از آنجایی که تاندون‌های روتاتور کاف مسئولیت حمایت و حرکت شانه را دارند، پارگی ناکامل آن ها می‌تواند به شدت تأثیرگذار باشد. اغلب افرادی که دچار چنین مشکلاتی می شوند در محدوده سنی مشخصی قرار دارند. در این مقاله قصد داریم تا در خصوص میزان شیوع پارگی های ناکامل روتاتورکاف در سنین مختلف اطلاعاتی به شما ارائه کنیم.
میزان شیوع پارگی های ناکامل روتاتورکاف
براساس مطالعات انجام شده روی جسد و مطالعات تصویربرداری شیوع پارگی های ناکامل روتاتورکاف در محدوده 13 الی 32% است و شیوع آن ارتباط قوی با سن بیماران دارد. در یک مطالعه بر مبنای MRI شیوع موارد بدون علامت در حدود 20% گزارش شده است.
در بیماران زیر 40 سال شیوع در حدود 4 % و برای بیماران بالای 60 سال شیوع آن در حدود 26% بیان شده است. این ارتباط بین شیوع و سن توسط مطالعه میلگروم و همکاران نیز به تایید رسیده. او به این نتیجه رسید که شیوع پارگی های کامل و ناکامل در رده سنی 40_60 سال 5 الی 11و در سن بالای 70 سال در حدود 80% است. همچنین بین شیوع پارگی روتاتورکاف و سن پس از دهه پنجم عمر یک رابطه خطی وجود دارد.
هرچند که شیوع پارگی های ناکامل روتاتورکاف کمتر از میزان واقعی آنها گزارش می شود. در یک مطالعه که تاندون سوپرااسپایناتوس 249 جسد مورد بررسی قرار گرفت، 13% نمونه ها پارگی ناکامل روتاتورکاف داشتند. در این بین پارگی ها به ترتیب زیر گزارش شده است
- 55% پارگی اینتراتندینوس
- 27% آنها پارگی در سطح مفصلی تاندون
- 18% موارد در سمت بورسال
آمار ارائه شده، بیانگر آن است که بخش اعظم پارگی های ناکامل به صورت اینتراتندینوس است که گاها تشخیص آنها در بررسی های اولیه و تصویربرداری دشوار خواهد بود.
همچنین شیوع پارگی های ناکامل روتاتورکاف در ورزشکاران با فعالیت های ورزشی بالای سر نیز به طور شگفت آوری بالا است. در سال 2003 کونور و همکاران شانه ورزشکاران حرفه ای با فعالیت بالای سر که بدون علامت بودند را مورد بررسی بال ام آر آی قرار دادند. در میان 20 ورزشکار پرتابی شیوع کلی پارگی روتاتورکاف اعم از کامل و ناکامل در شانه غالب حدود 40% گزارش گردید که البته نکته مهم این مطالعه آن است که در پیگیری 5 ساله هیچ یک از ورزشکاران دچار علائم نیازمند درمان نشدند و هیچ یک از آن ها کاهش سطح فعالیت ورزشی نداشتند.
مجموعا این یافته ها بر شیوع قابل توجه پارگی های ناکامل زمینه ای روتاتورکاف تاکید دارند. علاوه بر آن زمانی که ام آر آی یا سایر مدالیته ها یک پارگی ناکامل روتاتورکاف را نشان می دهند نکته مهم آن است که این یافته پاتولوژیک با علائم پارگی های ناکامل روتاتورکاف بیمار ارتباط دارد یا خیر.
